Ἐξομολόγηση μέ θάρρος, ἀπομακρύνοντας τήν δαιμονική ντροπή

Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Γ. Ο ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΣ

Ἡ ἁμαρτία, ἔλεγε ὁ ἀγαπών τόν Θεό Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος, δέν πρέπει νά μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Θεό. Ἀντίθετα, θά πρέπει νά προστρέχουμε μέ παρρησία, μέ οἰκειότητα, μέ ἐμπιστοσύνη. Δέν πρέπει νά «αἰσθανόμαστε ξένοι καί χωρισμένοι ἀπ’ Αὐτόν οὔτε ὅταν ἁμαρτάνομε»[112].

Ὁ Θεός δέν ἀλλάζει ποτέ διαθέσεις ἀπέναντί μας. Ἐμεῖς ἀλλάζουμε. Ἐκεῖνος δέν παύει ποτέ νά μᾶς ἀγαπάει ὅ,τι καί ἄν Τοῦ κάνουμε. «Ἔχομε ἐξασφαλίσει τήν ἀγάπη Του καί, ὅπως καί νά φερθοῦμε, ξέρομε ὅτι μᾶς ἀγαπάει»[113].

Ὅταν ἁμαρτάνουμε νά μήν διστάζουμε, ἀλλά νά προσερχόμαστε λέγοντας: «Κύριε, τό ἔκανα, ἔπεσα, συγχώρεσέ με»[114].

Ὁ Χριστός μᾶς ἀγαπάει πάντα καί «εἶναι τό πᾶν»[115], διεκήρυττε ὁ Ὅσιος.

Πῶς μποροῦμε νά νιώθουμε μόνοι, «πεταμένοι μέσα στό κρύο, ἀφιλόξενο καί ἀπρόσωπο σύμπαν»[116], μελαγχολικοί, ἐγκαταλελειμμένοι, ὀρφανοί, χωρίς πατέρα; Κι ὅμως σήμερα, ἔλεγε ὁ Ὅσιος Γέροντας «ἀπό τήν ἀνθρωπότητα ἀπουσιάζει ὁ πατέρας. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν χάσει τήν αἴσθηση τῆς πατρότητας καί νιώθουν ὀρφανοί»[117]. Ἡ αἰτία βέβαια εἶναι ἡ ἀποστασία, ἡ ζωή ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ Ὅσιος Γέροντας ζοῦσε αὐτήν τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, γι’ αὐτό καί διεκήρυττε: «Ἔτσι πρέπει νά βλέπουμε τόν Χριστό. Εἶναι φίλος μας, εἶναι ἀδελφός μας, εἶναι ὅ,τι καλό καί ὡραῖο. Εἶναι τό πᾶν. Εἶναι φίλος καί τό φωνάζει: ‘’Σᾶς ἔχω φίλους, βρέ, δέν τό καταλαβαίνετε; Εἴμαστε ἀδέλφια. Ἐγώ, βρέ, δέ βαστάω τήν κόλαση στό χέρι, δέ σᾶς φοβερίζω, σᾶς ἀγαπάω. Σᾶς θέλω νά χαίρεστε μαζί μου τήν ζωή’’. Ἔτσι εἶναι ὁ Χριστός. Δέν εἶναι κατήφεια, οὔτε μελαγχολία, οὔτε ἐνδοστρέφεια. Ὁ Χριστός εἶναι τό πᾶν. Εἶναι ἡ χαρά, εἶναι τό φῶς τό ἀληθινό, πού κάνει τόν ἄνθρωπο νά πετάει, νά βλέπει ὅλα, νά βλέπει ὅλους, νά πονάει γιά ὅλους, νά θέλει ὅλους μαζί Του, ὅλους κοντά Του. Ἀγαπήσατε τόν Χριστό καί μηδέν προτιμῆστε τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ»[118].

Πρῶτος κινεῖται πρός ἐμᾶς, μέ σκοπό νά μᾶς θεραπεύσει, ὁ Ἀγαθός Κύριος, ἔλεγε ὁ ἀδιαλείπτως προσευχόμενος Ἅγιος Γέροντας π. Πορφύριος. «Τήν πρώτη κίνηση τήν κάνει ὁ Χριστός»[119].

Ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ, λέγοντας: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες…»[120].Ἐάν ὁ ἄνθρωπος ἀνταποκριθεῖ σωστά στήν πρόσκληση αὐτήν τοῦ Θεοῦ θεραπεύεται. Ἡ ἀνταπόκριση ἔγκειται στόν νά Τόν ἀγαπήσουμε, νά προσευχόμαστε, νά συμμετέχουμε στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας διά τῶν Μυστηρίων[121] (Ἰερά Ἐξομολόγηση, Θεία Κοινωνία) καί τῆς ἀσκητικῆς-ἡσυχαστικῆς ζωῆς. Ἡ ἀσκηση-ἡσυχία μᾶς προετοιμάζει κατάλληλα ὥστε νά γίνουμε δεκτικοί τῆς Θείας Χάριτος, πού ἔρχεται διά τῶν Μυστηρίων, διά τῆς νοερᾶς προσευχῆς καί διά τῆς μελέτης τοῦ Θείου Λόγου.

[112] Βίος καί Λόγοι,Ζ΄, σελ. 229.

[113]Ὅ. π.,σελ. 229.

[114] Ὅ. π.,σελ. 229.

[115] Ὅ. π.,σελ. 219.

[116] Ὅπως λένε κάποιοι ἄθεοι.

[117] Συνομιλία γιά τόν Ἅγιο Πορφύριο μέ τόν κ. Γ. Ἀρβανίτη(στενό συνεργάτη τοῦ Ἁγίου) στό Μήλεσι στίς 17-2-2015. Ἡ συνομιλία εἶναι δημοσιευμένη 1)στό Ἱστολόγιο http://hristospanagia3.blogspot.gr/ καί 2)στήν Ἱστοσελίδα: hristospanagia.gr/ μέ τίτλο Συνομιλία γιά τόν Ἅγιο Πορφύριο μέ τόν κ. Γ. Ἀρβανίτη_mp3 στίς ἡλεκτρονικές διευθύνσεις hristospanagia3 καί hristospanagia.gr ἀντίστοιχα.

[118] Γ. Σ. Κρουσταλάκη, Ὁ Γέρων Πορφύριος, ἐκδ. Ἰχνηλασία, Ἀθήνα 1997, σελ. 51.

[119] Βίος καί Λόγοι, Θ΄ἔκδοση,σελ. 208.

[120] Ματθ. 11, 28.

[121] Βίος καί Λόγοι, Θ΄ἔκδοση, σελ. 208